Στράτος Κερσανίδης : Περί τυφλότητος

[fblike]

 
Ως γνωστόν, φίλτατοι και φίλτατες, «ο έρως είναι τυφλός», όπερ σημαίνει
πως αναζητούμε διαρκώς το έτερόν μας ήμισυ σε ανθρώπους που ούτε το
έτερον εκφράζουν πολλώ δε μάλλον το ήμισυ! Και όταν έρθει η οδυνηρή
ώρα του ξεστραβώματος, ανακαλύπτουμε την τυφλότητά μας, αλλά πλέον
το κακό έχει γίνει. Κι ύστερα, προσπαθούμε να πείσουμε τον εαυτό μας πως
ο έρως εξακολουθεί να υφίσταται και αναζητούμε δικαιολογίες του στιλ «να
μη χαλάσουμε το γάμο», «τι φταίνε τα παιδιά», «τι θα πει ο κόσμος» κι άλλες
τέτοιες ανοησίες. Ανάβουμε και κανένα κεράκι στον Άγιο Βαλεντίνο –βοήθειά
μας, μέρες που είναι- υπό τη μορφή χαζοχαρούμενων δώρων, που κι
αυτά πλέον έχουν καταντήσει δυσβάσταχτες πολυτέλειες, καθότι «δεν υπάρχει
μία».
Τι να σου κάνει κι η ΔΗΜ.ΑΡ., που τυφλωμένη έπεσε στην αγκαλιά της σαμαρικής
Ν.Δ., ανακαλύπτοντας τον έρωτα τον μεγάλο, το πάθος το απροσμέτρητον;
Τώρα που χοντραίνει το παιχνίδι και ο μεγάλος έρωτας άρχισε να της
κάνει απιστίες, είδε το φως το αληθινό. Ανακάλυψε πως διαφωνεί με τις επιστρατεύσεις
απεργών και πως δεν αντέχει να μετέχει σε μια κυβέρνηση που
οραματίζεται νόμους που θα βάζουν όρια στο δικαίωμα της απεργίας. Αλλά
τι να κάνει; Ως μωρά παρθένος, ψελλίζει κάτι λεονταρισμούς, αλλά προσπαθεί
να πείσει εαυτόν πως «δεν υπάρχει άλλος δρόμος» και παρά το γεγονός
πως η σχέση δεν οδηγεί πουθενά, δεν τολμά να «την κάνει» για να μην πέσει
η κυβέρνηση. Τέτοια προβλήματα δεν φαίνεται να αντιμετωπίζει ο τρίτος του
ερωτικού τριγώνου, επειδή όταν κάποιος είναι ερωτευμένος με τον εαυτό
του και με την εξουσία παραμένει μακάριος μέσα στην τυφλότητά του.
Όμως, εκτός από τον έρωτα και η δικαιοσύνη είναι τυφλή, άρα αμερόληπτη
και ανεξάρτητη. Εδώ τυφλοί είναι όσοι υποστηρίζουν τούτη την αφελή, για να
μην πω κάτι χειρότερο, άποψη. Γιατί, είτε μας αρέσει είτε δεν μας αρέσει, η
αρχή πως «όλοι είναι ίσοι ενώπιον του νόμου» δεν υφίσταται -και δεν χρειάζεται,
νομίζω να επιχειρηματολογήσω επί τούτου. Η δικαιοσύνη, λοιπόν, είναι
ζήτημα συσχετισμών, ή -για να το πώ με άλλα λόγια- είναι ταξική. Άρα, όχι
μόνο τυφλή δεν είναι, αλλά βλέπει και πάρα πολύ καλά μάλιστα!
Όμως, υπάρχει και η τυφλότητα εκείνων που αδυνατούν να δουν την εξέλιξη
του πολιτισμού και τον συνεχή αγώνα του ανθρώπου να απομακρυνθεί από
τη βαρβαρότητα. Έτσι, στις 20 Ιανουαρίου ο «τσεκουράτος» υπουργός Μαυρουδής
Βορίδης –αυτός που ζητά από άλλους να αποκηρύξουν τη βία απ’
όπου κι αν προέρχεται- δήλωνε στη ΝΕΤ πως σε θεωρητικό επίπεδο είναι
υπέρ της θανατικής ποινής! Την ίδια μέρα στο Βήμα, ο καθηγητής Θ. Λιανός
αρθρογραφούσε
υπέρ της επαναφοράς
της θανατικής
ποινής! Αλλά το ανατριχιαστικό
του πράγματος
γίνεται ακόμη
απεχθέστερο, όταν
στην Ελευθεροτυπία ο θεατρικός συγγραφέας και ηθοποιός Γιώργος Διαλεγμένος,
αλλά και στην Εφημερίδα των Συντακτών ο συγγραφέας Γιάννης
Ξανθούλης τάσσονταν κι αυτοί υπέρ της επαναφοράς της θανατικής ποινής!
Πνευματική τυφλότης «πνευματικών» ανθρώπων…
Εμείς τουλάχιστον ας κρατήσουμε τα μάτια ανοιχτά και ας μην πιστεύουμε
στα παραμύθια. Όπως αυτό που παρουσίασε ως επιτυχία η κυβέρνηση,
πως δήθεν διεκδίκησε (!) και πήρε κοινοτικά κονδύλια 18,3 δις ευρώ έως το
2020. Κι αυτό γιατί την προηγούμενη 7ετία είχαμε πάρει πάνω από 20 δις. Τη
μαύρη μας την τύφλα, δηλαδή!
 
από το Εβδομαδιαίο έντυπο για τον πολιτισμό
και τη Θεσσαλονίκη ΦΙΛΜ ΝΟΥΑΡ
που κυκλοφόρησε σήμερα το πρωί.