[AlphaBET] της Σοφίας Αυγερίδου

[fblike]

Στοιχηματίζω πως ήταν μια απ’ αυτούς τους αναλφάβητους.

Δεν ήξερε τα γράμματα με τη σειρά, τα αναγνώριζε με δυσκολία, σχεδόν μυωπικά.

Τα γράμματα ήταν καλλίγραμμες σκέψεις, το περίγραμμα τους γεμάτο με εν/συν/αίσθηση.

Οι 5 γραμμές ήταν άγνωστες γι’ αυτή.

Οι νότες ήταν τόσο naughty που ποτέ δεν της έκαναν τη χάρη να συστηθούν.

Οι νότες να βουτούν σε συγχορδίες, στα majore να αιωρούνται και στα minore να βυθίζονται…

Κι αυτή να βλέπει ανθρώπους να τρέχουν ξωπίσω τους να τις αιχμαλωτίσουν.

Μα αυτή να επι/μένει αναλφάβητη. «ΡΕ’ σεις, ΜΗ μου μαθαίνετε μουσική.

Στοιχηματίζω πως ΝΤΟυζίνες ανθρώπων τη διδάχτηκαν ΦΑνατικά κι απελπισμένα

Σ’ΟΛο τον κόσμο και πάλι δεν μπόρεσαν να κλείσουν τα μάτια,

όπως εγώ- και να νιώσουν το πάθος του ρυθμού, την ένταση της φωνής, το μπλε του στίχου»

Στοιχηματίζω πως οι νότες είναι γράμματα-

που ανήκουν στο περιθώριο- από αυτά που ένας άνθρωπος

δε χρειάζεται να διαβάζει και να γράφει… για να νιώθει.

artwork : Lissuin

[H Σοφία Αυγερίδου παρουσιάζει
την εκπομπή «chord stories» κάθε Σάββατο
8 με 10 το βράδι.]