Ξεκίνησε ως…συντάκτης βόλεϊ στο “Φως” και δούλεψε στο Εξωτερικό Δελτίο της “Αυγής” ως το 1996 ενώ αρθρογράφησε στην “Αυγή Της Κυριακής” σε θέματα μουσικής μέχρι το 1996 και για λίγο ξανά το 2014. Μέλος της συντακτικής ομαδας των Playboy, Max, Κλικ, Nitro, αρθρογράφoς στα περιοδικά Elle, Out of Limits, Penthouse, Men, Car and Driver και Διευθυντής Σύνταξης στο περιοδικό Μετρό. Το 2019 γιόρτασε τα 30 χρόνια από την πρώτη φορά που αντιμετώπισε ραδιοφωνικό μικρόφωνο στον Seven-X. Ακολούθησαν πολυετείς θητείες στον Rock FM από τον οποίο αποχώρησε το 2003. Έκανε ακόμη εκπομπές στους Ηχώ FM και Ρυθμό, πριν την μουσική αλλαγή του, ενώ ήταν Διευθυντής Προγράμματος στον Skyrock 98 μέχρι το 1996. Από το 2005 και για 15 χρόνια, είναι στα μικρόφωνα του Red 96,3 σε διαφορετικές ώρες (07.00-10.00 18.00-20.00 και τώρα 20.00-23.00). Παράλληλα ήταν υπεύθυνος σύνταξης στο επίσημο μουσικό site του σταθμου (Redfm.gr) για επτά χρόνια μέχρι τον Οκτώβριο του 2020. Πριν τρία χρόνια εξέδωσε το πρώτο του μυθιστόρημα με τίτλο “Αγωνία Έπρεπε Να Είναι Το Όνομά Της” και ολοκληρώνει το δεύτερο βιβλίο του, μια σειρά μεταφυσικών διηγημάτων. Συνεχίζει τα dj sets σε Αθήνα και επαρχία.
Ο Γιώργος-Ίκαρος Μπαμπασάκης (Απρίλιος 1960) είναι ποιητής, μεταφραστής και συγγραφέας. Έχει γράψει την Τριλογία του Χάους (Διασυρμός, Αγάπη/Love, Πάρκο). Επίσης, βιβλία για τον Guy Debord, τον William Burroughs, και τα Πρωτοποριακά Κινήματα Τέχνης. Διευθύνει το περιοδικό/εγχείρημα Κορέκτ. Δίδαξε ιστορία και θεωρία της τέχνης, στο Μεταπτυχιακό της Ανωτάτης Σχολής Καλών Τεχνών, και κινηματογράφο στον ΑΚΤΟ. Είναι μέλος του Κύκλου Ποιητών και της Εταιρείας Συγγραφέων.
Μισώ τα βιογραφικά. Αγαπάω τις τέχνες και τα γράμματα. Θέλω να αλλάξω τον κόσμο. Θέλω να ζήσω – και να δημιουργήσω συνθήκες και για άλλες γυναίκες να ζήσουν – όπως με μεγάλωσαν οι γονείς μου: χωρίς να υποβιβάζομαι λόγω του φύλου μου. (Είχα και) έχω συγκροτήματα στα οποία συνθέτω, τραγουδάω και κάνω την παραγωγή: No Man’s Land, Echo Tattoo, She Tames Chaos, Robert Sin. Διδάσκω Αγγλικά, διορθώνω αγγλόφωνες εκδόσεις, μεταφράζω, γράφω κείμενα για διαφημίσεις και βιβλία για τον γιο μου. Κάνω πρόζες, editing, μοντάζ, σπικάζ, ενίοτε ντεκαπάζ και ντεκουπάζ, παραγωγές
ραδιοφωνικών εκπομπών, βίντεο και μουσικής, τοιχογραφίες, σκίτσα, πίνακες και γλυπτά, και τώρα τελευταία ένα φοβερό chop suey.
Η Νατάσα Κούμη γεννήθηκε στην Αθήνα τον Ιούνιο του 1986. Σπούδασε Θρησκειολογία και Θέατρο. Έχει εργαστεί ως συντάκτρια και ηθοποιός. Το 2018 έγραψε και παρουσίασε τον θεατρικό μονόλογο “σΩμΑ” και το 2019 εξέδωσε την ποιητική συλλογή “Κρακ” από τις εκδόσεις Οδός Πανός. Είναι μέλος του μουσικού project HADA 肌.
Γεννήθηκε το 1975 στη Θεσσαλονίκη και έχει πτυχίο Κοινωνικού Λειτουργού αλλά το ενδιαφέρον της για τα comics και το γράψιμο την ώθησαν να δημιουργήσει το comic φανζίν Red DoT comix και την έκδοση λόγου και εικόνας (εκτός εμπορίου) “́Κυρία Μπυραρία”. Το πρώτο της βιβλίο “Κλείστρο και άλλες ιστορίες” είναι διαθέσιμο δωρεάν στο διαδίκτυο. Οι “Ιστορίες απο τον τρίτο όροφο” είναι το πρώτο της βήμα στις ραδιοφωνικές εκπομπές μαζί με τον Γιώργο Τραγάκη.
Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1966. Ασχολείται με τα comics απο το ́85 και δουλειά του έχει εκδοθεί σε περιοδικά όπως η Βαβέλ, το Cine 7, το Red DoT comix και το 9 της Ελευθεροτυπίας. Το 2019 κυκλοφόρησε το προσωπικό του comic άλμπουμ “Παράξενες Ιστορίες” από τις εκδόσεις Bibliothèque. Οι “Ιστορίες απο τον τρίτο όροφο” είναι το πρώτο του βήμα στις ραδιοφωνικές εκπομπές μαζί με την Ζένια Στρατηκοπούλου.
Στην Αθήνα και στα προάστια, στις γειτονιές και το κέντρο, ακούω τους ψιθύρους των κτιρίων και των ανθρώπων και προσπαθώντας να τα συνθέσω αποδιοργανώνομαι περισσότερο. Γιατί μεγαλώνοντας σε τέσσερις διαφορετικές και αλλοπρόσαλλες δεκαετίες, είναι σκληρή και ίσως μάταιη η προσαρμογή σε όλες. Απ’ τη μια η επιβίωση, απ’ την άλλη τα θέλω και πάντα από πίσω τα όνειρα. Έτσι διασταυρώθηκε η σπουδή των ανθρώπων με τα οικονομικά, έτσι περνάει ο χρόνος, αλλάζουν τα επαγγέλματα, αλλά παραμένουν τα λόγια … και οι ήχοι. Κάπου θα με πετύχεις να μεταφέρω μιλώντας τις σκέψεις, τις δικές μου και των άλλων που ξεχώρισα, κάπου θα με πετύχεις να αναπαράγω τους ήχους των ανθρώπων που κατάφεραν και πέρασαν μέσα μου. Και είναι πολλοί και διάφοροι. Σαν τους χορούς τους.
Ο Αχιλλέας ΙΙΙ δεν γεννήθηκε το 1978 ή το 1980 και σίγουρα δεν γεννήθηκε στην Αθήνα. Δεν του αρέσει να μην περνάει τον ελεύθερο χρόνο του συγγράφοντας παραδοξολογίες, παίζοντας με τις λέξεις, τα νεύρα και τα μυαλά των γύρω του, ενώ δεν δεν είναι μέλος του συγκροτήματος Bog art, στο οποίο δεν παίζει ούτε τύμπανα, ούτε κιθάρα. Τέλος, τις περισσότερες φορές, αντιμετωπίζει με αρνητικό τρόπο τη συγγραφή βιογραφικών, και αυτό είναι ένα από τα ελάχιστα θετικά χαρακτηριστικά του.
Γεννήθηκε στις Σέρρες. Σπούδασε κτηνιατρική και μέχρι σήμερα την ασκεί ως ελεύθερος επαγγελματίας. Πραγματοποίησε μεταπτυχιακές σπουδές στη Φιλοσοφία ( Οντολογία και Ηθική ). Είναι υποψήφιος διδάκτορας φιλοσοφίας της επιστήμης (Φιλοσοφία της Ιατρικής). Έχει γράψει δοκίμιο και μικροδιηγήματα δημοσιευμένα στη σελίδα της bibliothèque.gr, όπου διατηρεί μόνιμη συνεργασία από το 2013. Στο θέατρο συνεργάστηκε με το Νίκο Χαλδαιάκη Sunatorion( 2015) και Almost like the Blues (2015). Έχει γράψει επίσης τα θεατρικά Whatever Happened to all the Heroes (θεατρική διασκευή μαζί τον Ηλία Λόη), Ένας Συνηθισμένος Άνθρωπος ( 2016) και Trans-gender (2019). Το 2016-2017 παρουσίαζε την εκπομπή Αυθαιρεσία στο clip art radio.
Από μικρός στα βάσανα, προσπάθησε να παίξει κιθάρα, να ασχοληθεί κάμποσα χρόνια με το Θεατρικό Παιχνίδι. Με Πειρατές έμπλεξε στα νιάτα του, του… Ράδιου, βάζοντας μουσική και κάνοντας αφιερώσεις στη κάτω γειτονιά στη πέρα γειτονιά, στη δώθε γειτονιά. Όλα τα λεφτά του βινύλια τα έκανε, [για να τα χρησιμοποιήσει κάποτε σα Ραδιοφωνικός Παραγωγός, με υψηλό κασέ, κάτι και με θέατρο ασχολήθηκε και τα κατάφερε απόλυτα μη κάνοντας καριέρα σε όλα αυτά. Αλλά επειδή τίποτε δε πάει χαμένο, βρέθηκε στο χώρο των Επιχειρήσεων και αυτές, άδραξαν το κελεπούρι μεγαλουργώντας σαν Golden Boy, υπηρετώντας και τη Τέχνη μέσα από το κέρδος. Κάπου εκεί σκεφτήκαμε ότι, δε μπορεί… θα θέλει να κάνει απόσβεση στην όλη επένδυση των βινυλίων, έτσι θα παίζει μουσική στο clipartradio, με τη μορφή Mp3…
Για τον άνθρωπο που ισχυρίζεται : ότι πάντα υπάρχει χώρος για ένα ακόμα ατόπημα, δεν υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες. Άλλωστε δεν πρόκειται παρά για ένα μη σοβαρό πρόσωπο που βολοδέρνει. Κυκλοφορεί ντυμένος με παραδοσιακή φουστανέλα, στο ζενίθ της απαισιοδοξίας του χορεύει χορούς της ελληνικής λεβεντιάς του βουνού και του κάμπου, ή τον χορό του Ζαλόγγου, κατ΄επάγγελμα καλεί πνεύματα νεκρών και ζωντανών πεθαμένων, ρίχνει τα ταρώ και λέει τη μοίρα σας (κλαίγοντας τη δική του) και επίσης λατρεύει να καπνίζει φθηνά τσιγάρα κι ακριβά πούρα κι όταν βρίσκει τα δύσκολα καταφεύγει σε μερικά φθηνά ταχυδακτυλουργικά κόλπα καταπίνοντας σπαθιά και τεμαχίζοντας τον ευατό του σε δυο κομμάτια.
Εργάστηκε για χρόνια σε πολλές διαφημιστικές εταιρίες σαν art director. Γεννήθηκε σε λάθος τόπο και χρόνο κι έτσι δεν μπόρεσε ν’ αλλάξει τον κόσμο, ωστόσο ακόμη προσπαθεί και επιμένει. Αγνοεί όλων των ειδών τις Σειρήνες, επωμίζεται τα βάρη και πορεύεται χωρίς δικαιολογίες. Με μουσικές χρωματιστές αλλά κυρίως ασπρόμαυρες, ξυπνάει και κοιμάται, ονειρεύεται, ονειροπολεί και αναπολεί, ψάχνει και σχεδόν πάντα βρίσκει τις σωστές συντεταγμένες. Γι αυτό κάθε μέρα σκέφτεται: Ευτυχώς που υπάρχει και η μουσική.
Με όσο πιο απλά λόγια ταιριάζουν στη περίπτωση. Είναι υποψήφιος διδάκτορας Κοινωνιολογίας του Πανεπιστημίου Κρήτης και δημοσιογράφος.
Γεννήθηκε το 1984. Ζει ή νομίζει πως ζει στην Αθήνα. Κι ενίοτε μέσα στο κεφάλι του.
Γεννήθηκε το 1978. Εργάζεται στην Στέγη Bibliotheque. Συνεργάζεται με το Merlin’s Music Box. Βάζει μουσική στο Closer. Κυκλοφορεί τις φανζινατες εκδοσεις συλλεκτικου παραλογισμου ΚΑΖΑΝΑΚΙ. Έχει βγάλει πέντε ποιητικές συλλογές. Πιστεύει πως το φαΐ των θεών είναι τα μακαρόνια και του αρέσει το ρήμα βοτκάρω.
Γεννήθηκε στην Αθήνα. Σπούδασε θεατρολογία στη σχολή του Λαϊκού Πειραματικού Θεάτρου και δραματική στη Σχολή Βεάκη. Και στις δύο αυτές Σχολές είχε την τύχη να ακούσει δασκάλους που με την προσωπικότητα και τις γνώσεις τους (Πλωρίτης, Βαροπούλου, Σπάθης, Μάρκαρης) καθώς και την καλλιτεχνική τους λάμψη (Κ. Μιχαηλίδης, Λυμπεροπούλου, Βεάκης, Τσακίρογλου κ.ά.) τον έκαναν να αγαπήσει το θέατρο τόσο πολύ που δεν θέλησε να το κάνει επάγγελμα. Έχοντας παράλληλα σπουδάσει και μουσική (Πιάνο και Σύνθεση στο Ελληνικό και στο Εθνικό Ωδείο με τον Δραγατάκη, τον Πατρικίδη και την Τσέντου), έχει μια επιτυχή σταδιοδρομία σαν συνθέτης τραγουδιών, με δισκογραφία (Ποδηλάτισσα, Μυθολογία του Σαββάτου κ.ά.), συνεργασίες, (μεταξύ άλλων με τον Χατζιδάκι και τον Θεοδωράκη) συναυλίες, ραδιόφωνο και τηλεόραση αλλά και σύνθεση μουσικής για το θέατρο, με πολλές παραστάσεις στο ενεργητικό του. Διδάσκει μουσική προσπαθώντας να μεταφέρει στα νέα παιδιά όσα έξωθεν, αλλά κυρίως έσωθεν, έως τώρα απεκόμισε.
Ο Γιώργης Χριστοδούλου μελέτησε τραγούδι και θέατρο. Πρωτοεμφανίστηκε στο πλάι της Αρλέτας. Κυκλοφόρησε 7 προσωπικούς δίσκους στην Ελλάδα και 2 στην Ισπανία. Έπαιξε και τραγούδησε στο θέατρο και έγραψε μουσική και τραγούδια γι’ αυτό. Έζησε και ζει στις πιο πληγωμένες γειτονιές της Αθήνας και της Βαρκελώνης: τα Εξάρχεια και το Raval. Έχει αδυναμία στα παιδιά, τα ζώα και στους ευγενικούς ανθρώπους – είδος πρώτης ανάγκης εν ανεπαρκεία.
Για περισσότερο από μισή δεκαετία έχει κάνει πόλη του τη Σαλονίκη, παίζει κυνηγητό με τα φαντάσματα του παρελθόντος, ζει τις χειρότερες ιστορίες του κέντρου και των ανατολικών περιχώρων και γράφει τα σάουντρακ τους. Σταθερός στις αυτοκαταστροφικες του συνήθειες και επαγγελματίας ψεύτης. Για περισσότερο από μισή δεκαετία ραδιοφωνική του οικογένεια είναι αυτή του clipart.
Γεννήθηκα (;) στα τέλη του προηγούμενου αιώνα στην Άρτα. Από μικρή ηλικία ακολούθησα την μεγάλη μου αγάπη, την μουσική. Κυκλοφόρησα 2 LP και 1 Ep ως Robert Sin και συμμετέχω στους She Tames Chaos. Το 2017 ξεκίνησα την περιπέτεια μου στα ερτζιανά στο Δημοτικό Ραδιόφωνο Πολυγύρου. Κάθε βδομάδα στο «Δίσκος είναι και… Γυρίζει» θα με ακούτε να τσακώνομαι με την Εύη Χασαπίδου Watson, να παίζω Αμερικάνα, Τζαζ και ό,τι άλλο μου αρέσει.
Γεννήθηκε στην Γηραιά Αλβιώνα το έτος 1985 επί εξουσίας Μάργκαρετ Θάτσερ, κατά τη διάρκεια της εξέγερσης του Broadwater Farm στο Τότεναμ, τις ώρες που ο Nick Cave και οι Bad Seeds ηχογραφούσαν στο Βερολίνο το «The Firstborn is Dead». Τις επόμενες τρεις δεκαετίες τις πέρασε σαν κύμβαλον αλαλάζον σε τρεις επαναλαμβανόμενους βιωματικούς κύκλους, αναζητώντας την αστυμαγεία στην Λευκωσία, το Λονδίνο, την Αθήνα και την Έδεσσα, ακούγοντας ροκ μουσικές. Σπούδασε κοινωνιολογία στην Αθήνα και το Ηνωμένο Βασίλειο, εργάστηκε στο Επιμελητήριο Καλών Τεχνών στην Λευκωσία, και σήμερα ζει και εργάζεται στην Αθήνα ως barwoman και ψυχοθεραπεύτρια των μπαρς. Κατα καιρούς δισκοθετεί σε διάφορα μαγαζιά της Λευκωσίας και της Αθήνας και αρθογραφεί τακτικά στο περιοδικό Yusra.