ΣΥΝΕΡΓΑΤΕΣ

 

 

 

 

Oldboy

 

 

Από το 2005 τον διαβάζουμε στο μπλογκ του
old-boy.blogspot.com.

Έκτοτε έχει συνεργαστεί με διάφορα μέσα,
έντυπα και ηλεκτρονικά.

Με ραδιόφωνο ποτέ, για λόγους που θα γίνουν
ξεκάθαροι αν τυχόν κάνει πως ακούει κανείς την εκπομπή του.

Το βιβλίο «ΟLD BOY – πλέι μολέξεις» που λάτρεψαν εκδότης
κοινό και κριτικοί, κυκλοφορεί από τις εκδόσεις bibliotheque.

 

 

 

 

 

 

Δημήτρης Γκιούλος

 

 

 

γεννήθηκε πρόωρα σε νοσοκομείο της Λαμίας,
βιαστικός να βγει στον κόσμο.
Μεγάλωσε στην Άμφισσα και στα 18 δραπέτευσε
και ζει στην Πάτρα
όπου και δεν ολοκλήρωσε τις σπουδές του στο μαθηματικό.
Είναι διπλωματούχος μεταφραστής από την αγγλική.
Έχει εργαστεί σε διάφορες δουλειές ,
συνεργαστεί με αρκετά έντυπα
και ιντερνετικά μέσα, τη θεατρική ομάδα katayis teater,
έχει γράψει τα πρώτα του σενάρια, φωτογραφίζει
(ενίοτε και επαγγελματικά)
και έχει κυκλοφορήσει 2 (μέχρι στιγμής) βιβλία.
Τη συλλογή διηγημάτων “Δι Άρλεκιν Πάροντι
και άλλες καταστάσεις” Χαραμάδα 2011,
και το σπονδυλωτό αφήγημα “12 ΚΑΡΕ”
Ο κήπος με τις λέξεις 2012.
Ονειρεύεται ακόμα.

 

 

 

 

 

 

 

Έλενα Λυμπεροπούλου

 

 

 

Το όνομά μου είναι Ελένη Γιασεμή, με φωνάζουν Έλενα.
Είμαι από την Καλαμάτα Μεσσηνίας και αν η μισή μου καρδιά

βρίσκεται εκεί πέρα, η άλλη μισή στην Κρήτη βρίσκεται.

Είμαι νηπιαγωγός μα το μόνο παιδί που με άντεξε ήταν το δικό μου.

Έφτασε στα δεκαπέντε τώρα με λίγη τύχη. Βιοπορίζομαι ως ιδιωτική

υπάλληλος εκπαιδεύοντας χαρτιά σε γραφείο. Είναι πολύ ανυπάκουα.

Απ ότι λένε είμαι καλή μαγείρισσα και καμιά φορά μαγειρεύω

και κάνα ποίημα. Έχουν βγει δυο ψηφιακά βιβλία μου από τον Ενδυμίων,

Γκρεμισμένος χρόνος και Ημερολόγιο Αλμοδόβαρ και αν αυτοκτονήσει

κάνα δέντρο, τότε ίσως βγω και σε χαρτί.

Κάποια ποιήματα μου τα έχει μεταφράσει

ο Mario Domínguez Parra στα Ισπανικά.

 

 

 

 

 

Σταύρος Σταυρόπουλος

 

 

 

 

Γεννήθηκε στο Μοσχάτο το 1962.

Έχουν εκδοθεί μέχρι σήμερα δώδεκα βιβλία του,
ποίησης, πεζογραφίας και δοκιμίου.
Έχει συνεργαστεί μόνιμα, ως αρθρογράφος,
με πολλά έντυπα και εφημερίδες.
ΕΡΓΟΓΡΑΦΙΑ
Διαμελίζομαι, εκδ. Βασδέκης, 1983, 21990
Το ροκ που παίζουν τα μάτια σου, εκδ. Απόπειρα, 2002, 2 έκδοση 2004
Φως γυναίκας, εκδ. Αστάρτη, 2004
Για όσο ροκ αντέχεις ακόμα, εκδ. Απόπειρα, 2005
Οι άλλοι που είμαι, εκδ. Μεταίχμιο, 2007
Τι γίνονται οι λέξεις όταν μεγαλώνουν, εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2008
Unplugged (εκτός εμπορίου), εκδ. Ελληνικά Γράμματα, 2009
Δυο μέρη σιωπή, ένα μέρος λέξεις, εκδ. Μεταίχμιο, 2009
Ο έρωτας θα μας κάνει κομμάτια, εκδ. Απόπειρα, 2010, 2 έκδοση 2012
Πιο νύχτα δεν γίνεται, εκδ. Οξύ, 2011
Μετά, εκδ. Απόπειρα, 22012
Καπνισμένο κόκκινο, εκδ. Σμίλη, 2013

 

sstavropoulos.blogspot.gr

 

 

 

 

 

 

 

Σωτήρης Παστάκας

 

 

 

 

 

(ποιητής, μεταφραστής, δοκιμιογράφος,
παραμυθάς, εκδότης, χαπενίστας, διεθνής αγκιτάτορας κλπ κλπ ),

γεννήθηκε το 1954 στη Λάρισα όπου και ζει. Σπούδασε Ιατρική στη Ρώμη.

Για 30 χρόνια εργάσθηκε ως ψυχίατρος στην Αθήνα. Το 2004 ίδρυσε

την ηλεκτρονική επιθεώρηση ποιητικής τέχνης ΠΟΙΕΙΝ και το 2013

τη ΘΡΑΚΑ. Έχει εκδώσει μεταφράσεις ιταλικής ποίησης, δοκίμια

και 12 ποιητικές συλλογές. Το τελευταίο του βιβλίο Τριλογία-(Χαμένο Κορμί,

Συσσίτιο, Ροή Ρακής) κυκλοφόρησε από τις εκδόσεις Παρουσία το 2012.

Το 2013 οραματίστηκε και διοργάνωσε το Α΄Πανθεσσαλικό Φεστιβάλ Ποίησης.

Έχει μεταφραστεί σε 11 γλώσσες κι έχει διαβάσει ποιήματα σε διάφορα διεθνή

ποιητικά φεστιβάλ (San Francisco, Sarajevo, Izmir, Roma, Napoli, Siena,

Cairo, Istanbul κλπ).

 

 

 

 

 

 

 

Βαγγέλης Ραπτόπουλος

 

 

 

 

 

 

Ο Βαγγέλης Ραπτόπουλος (Αθήνα, 1959)
εξέδωσε το πρώτο του βιβλίο στα είκοσί του.
Έχει δημοσιεύσει μυθιστορήματα και νουβέλες:
Η αυτοκρατορική μνήμη του αίματος, Λούλα,
Mαύρος γάμος, Χάσαμε τον Μπαμπά, Φίλοι,
Η Μεγάλη Άμμος, Η πιο κρυφή πληγή κ.ά. Σπονδυλωτά έργα:
Έμμονες ιδέες, Η γενιά μου, Ιστορίες της Λίμνης.
Μεταξύ χρονικού και αυτοβιογραφίας:
Ακούει ο Σημίτης Μητροπάνο;, Η δική μου Αμερική,
Λίγη ιστορία της νεοελληνικής λογοτεχνίας,
Η υψηλή τέχνη της αποτυχίας.
Καθώς και μεταφρασμένα αποσπάσματα
από αρχαίους έλληνες συγγραφείς.
Τα τζιτζίκια εκδόθηκαν στα αγγλικά,
Η απίστευτη ιστορία της πάπισσας Ιωάννας στα ιταλικά.
Ο εργένης μεταφέρθηκε στον κινηματογράφο, τα Διόδια στην τηλεόραση,
ενώ Η επινόηση της πραγματικότητας διασκευάστηκε για το θέατρο.
Συνολικά έχουν τυπωθεί περισσότερα από 250.000 αντίτυπα των βιβλίων του.
Το προσωπικό αρχείο του βρίσκεται στη Γεννάδειο Βιβλιοθήκη.

 

Link:  http://vangelisraptopoulos.wordpress.com/

 

 

 

 

 

 

 

Βαρώνος Όρσον

 

 

 

 

Για τον άνθρωπο που ισχυρίζεται : ότι πάντα υπάρχει χώρος

για ένα ακόμα ατόπημα, δεν υπάρχουν σοβαρές πληροφορίες

Άλλωστε δεν πρόκειται παρά για ένα μη σοβαρό πρόσωπο που βολοδέρνει

Σε γνωστή αθηναϊκή πλατεία

ολομόναχο σαν καλαμιά στον κάμπο

κυκλοφορεί ντυμένος με παραδοσιακή φουστανέλα,

στο ζενίθ της απαισιοδοξίας του χορεύει χορούς της ελληνικής λεβεντιάς

του βουνού και του κάμπου,

ή τον χορό του Ζαλόγγου

μπερδεύει ήχους από το παρόν και το μέλλον,

μπερδεύει τα λόγια του,

μπερδεύει τους πάντες,

μπερδεύει μουσικές γήινες και μελωδίες από το υπερπέραν,

κατ΄επάγγελμα καλεί πνεύματα νεκρών και ζωντανών πεθαμένων,

ρίχνει τα ταρώ και λέει τη μοίρα σας (κλαίγοντας τη δική του)

και επίσης

λατρεύει να καπνίζει

φθηνά τσιγάρα

κι ακριβά πούρα

κι όταν βρίσκει τα δύσκολα

καταφεύγει σε μερικά φθηνά ταχυδακτυλουργικά κόλπα

καταπίνοντας σπαθιά

και τεμαχίζοντας τον ευατό του σε δυο κομμάτια,

κάνοντας τους πάντες να αναρωτηθούν :

- Θεέ μου, πόσο χαμηλά μπορεί να πέσει κανείς για ένα μεροκάματο;

 

 

 

 

 

 

 

Τέλλος Φίλης

 

 

 

 

Γεννήθηκε τη δεκαετία που χτίζονταν οι πρώτοι
νεοελληνικοί μύθοι και οι πρώτες πολυκατοικίες με αντιπαροχή.
Σπούδασε πολλά χρόνια την δύσκολη τέχνη του κρυφτού.
Έτσι έμαθε καλά ότι όσο πιο πολύ εκτίθεσαι,
τόσο πιο καλά κρυμμένος μπορείς να παραμείνεις κι αυτό έκανε επάγγελμά του.
Τον ελεύθερό του χρόνο, τον ξοδεύει σε θυελλώδεις έρωτες
και εξαιρετικά πετυχημένους καυγάδες.
Παραμένει έτσι απρόβλεπτος και ελπίζει εξίσου επικίνδυνος.

 

 

 

 

Σπύρος Χήρας 

 

 

 

Με κλασσικές σπουδές (γαλλικά και όχι πιάνο), εραστής της μουσικής
και των βιβλίων, οπαδός της σχολής των ντελικάτων εραστών,
λάτρης του καλού φαγητού και του οίνου (ερυθρού κατά προτίμηση).
Σκορπιός στο ζώδιο, θαμών κάθε λογής χαμετυπείων (βλ. μπαρ)
μέρος της αισθηματικής αγωγής την οποία με ευλάβεια
και καρτερία ακολούθησε επί σειρά ετών.
«Αντί σχολειό μου, επάγενα μεσ’ του Καραϊσκάκη, έπινα διάφορα
ποτά να μάθω μπουζουκάκι» λέει ένα παλαιό άσμα
και από όλα αυτά μόνο πήγαινε «μεσ’ του Καραϊσκάκη»
όχι βέβαια για να μάθει μπουζουκάκι.
Φανατικός των ταξιδιών, του αγροτουρισμού
(βλ. ελεύθερο κάμπινγκ), με τεράστια κοινωνική προσφορά
καθότι όπως είναι μεγαλωμένος με τις αξίες και τις αρχές του Ξένιου Δία
συμμετέχει σε επιτροπές υποδοχής μοναχικών κορασίδων
( συνήθως με καταγωγή από το Βορά) σε διάφορα νησιά του Αιγαίου.
Μετά την διάγνωση του μικροβίου της μουσικής και παρουσιάζων κάθε
γνωστό σύμπτωμα όπως αγορά δίσκων, παρακολούθηση συναυλιών,
ερασιτεχνικές ραδιοφωνικές εκπομπές, δισκοθεσία (dj!! όχι παίζουμε)
οι θεράποντες ιατροί του κατέληξαν
πως η κατάστασις είναι μη ιάσιμη ιδίως σε συνδυασμό
με το μικρόβιο της βιβλιοφαγίας και της σινεφιλίας,
ανεφώνησαν το κλασσικό «Η επιστήμη σηκώνει τα χέρια ψηλά»
και σταμάτησαν να ασχολούνται πλέον μαζί του.
Τελευταίο του καταφύγιο η μουσική ομάδα
The Mysterons – The Ultimate Musical Experience
μαζί με τον Bill Hunchback και το Clipart Radio όπου προσφέρε
ι ακουστική τέρψη στα ώτα απαιτητικών ακροατών.

 

 

 

 

Έλενα Τριανταφύλλου 

 

 

 

 

Μου αρέσουν τα vampires και οι ninja.
αν ήμουν κοπέλα θα ήμουν ξανθιά με γνώσεις ωρυλά.
αν ήμουν κοπέλι θα ζούσα στα Μάτταλα. Προς το παρόν
πήζω το τυρί και ζω ανέμελα.
dum spiro spero.

 

 

 

 

 

 

Φίλιππος Χρυσόπουλος

 

 

 

 

Γεννήθηκε μέσα σε καράβι αλλά αυτό που τον γοήτεψε περισσότερο
ήταν η έρημος της Νεβάδακαι της Αριζόνα. Όταν ήτανe μικρός,
οι φίλοι του βλέπανε ταινίες με τον Βουτσά αλλά αυτός προτιμούσε
τον Clint Eastwood. Και στη μουσική ήτανε παράξενος. Τα μπουζούκια
του τη σπάγανε γιατί του θυμήζανε μιζέρια και ραγιαδισμό. Αυτός ήθελε
ηλεκτρικές κιθάρες να ουρλιάζουν, να αμφισβητούν, να προκαλούν,
να ξεσηκώνουν, ήθελε πάντα ο άτιμος αυτή την έκσταση του rock “n” roll.
Το ’78 τον τσίμπησε το μικρόβιο του punk rock και έφυγε για δήθεν
σπουδές στο Λονδίνο. Εκεί τον διώξανε απ” το κολλέγιο γιατί δεν πάταγε ποτέ,
αφού κάθε βράδυ πήγαινε και έβλεπε μπάντες. Ύστερα πήγε και σπούδασε
ψυχολογία αλλά τον τράβηξε η δημοσιογραφία όταν άρχισε να γράφει
για το Ποκ & Ροκ. Αυτό του έδωσε την ευκαιρία να γνωρίσει πολλά
απ” τα είδωλά του από κοντά. Έγραφε και για σινεμά στο Σινέ 7 για ένα διάστημα.
Πηγαινοερχόταν στο Λονδίνο αλλά το όνειρό του ήτανε να πάει στην Αμερική.

Ήθελε να δει τα τοπία και τις πόλεις που έβλεπε στις ταινίες, ν” ακούσει ζωντανά

τη μουσική που αγαπούσε παιγμένη απ” τους δημιουργούς της. Η αιτιολογία ήταν

ότι έπρεπε να πάρει ένα πτυχίο δημοσιογραφίας. Διάλεξε το Τέξας επειδή ταίριαζε

περισσότερο στην αγαπημένη του μυθολογία. Εκει έζησε δώδεκα χρόνια και λόγω

δουλειάς είδε και γνώρισε πολλούς απ” τους αγαπημένους του μουσικούς.

Ήτανε διευθυντής ενός μεγάλου δισκοπωλείου για μερικά χρόνια και έζησε πολλές

στιγμές τύπου High Fidelity. Ύστερα έγραψε για μουσική σε μια τοπική εφημερίδα

και έκανε και διάφορες δουλειές του ποδαριού. Μέσα σε όλα αυτά κατάφερε να πάρει

ένα μάστερ δημοσιογραφίας που δε έχει κορνιζάρει ακόμα. Όταν γυρισε στην Ελλάδα

ξεκίνησε ν” ασχολείται αποκλειστικά με τη δημοσιογραφία. Δούλεψε σε περιοδικά,

εφημερίδες και σ” ένα ραδιοφωνικό σταθμό αλλά δεν του αρέσανε οι μισθοί πείνας.

Ξεκίνησε μια εταιρεία εισαγωγής μηχανημάτων hi fi και δούλευε τα βράδια ως DJ.

Πριν από μερικούς μήνες, και σε πείσμα της οικονομικής κρίσης, άνοιξε μ” ένα φίλο του

το Rockin” the Casbah, ένα rock μπαρ-εστιατόριο.
Η συνέχεια στο επόμενο επεισόδιο…

 

 

 

 

 

 

 

Κωνσταντίνος Ποτακίδης

 

 

 

 

Γεννημένος το 1968 διανύει την πέμπτη δεκαετία της ζωής και δυστυχώς γι αυτόν

ακόμα δεν κατάφερε να γίνει πλούσιος . Πειρατής των FM κάπου εκεί στα 80’ ,

κομμωτής της συμφοράς στη συνέχεια , DJ στα μεγαλύτερα clubs του Miami

και LA Θεσσαλονίκης για δυο δεκαετίες, καθώς και με μικρή αλλά καταλυτική

παρουσία στην ελληνική τηλεόραση . 14 χρόνια τώρα γράφει και θάβει όλες

τις καλές ταινίες σε έντυπα , site και όπου σταθεί και βρεθεί από τη ζήλια του

που αυτός δεν μπόρεσε ποτέ να κάνει μια δικιά του . Το χόμπι του η τεχνολογία

σε σχέση με την εικόνα και τον ήχο. Το τελευταίο του μεγάλο ψώνιο είναι

η φωτογραφία . Και μπροστά από την κάμερα αλλά και πίσω απ αυτήν .

Ζει στη Θεσσαλονίκη κι εργάζεται τα τελευταία 14 χρόνια σε μεγάλη

αλυσίδα οικιακής διασκέδασης .

Όνειρο του όταν μεγαλώσει να γίνει μικρός .

 

 

 

 

 Νικίας Φονταράς

 

 

 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1984. Απόφοιτος πολιτικός μηχανικός με
μεταπτυχιακό στο περιβάλλον. Παρόλα αυτά οι τέχνες τον κέρδισαν
από μικρή ηλικία. Μαθήματα κιθάρας και φωνητικής, συμμετοχή σε
μουσικά σχήματα της πόλης από το 1998. Κυκλοφορία του δίσκου
Mind the Gap με τους A Positive το 2010 από την εταιρεία Pan Vox.
Παράλληλα με τη μουσική ασχολήθηκε και με το θέατρο. Το 2008
συμμετείχε στην παράσταση «USA DOS PASOS» της Ελένης Ευθυμίου
στο θέατρο έξω από τα τοίχη καθώς και στη θεατρική διασκευή του
βιβλίου της Ελφρίντε Γιέλινεκ «Οι αποκλεισμένοι» ως «Υπέροχες
υπέροχες μέρες» που βραβεύτηκε και στο φεστιβάλ itself στην
Πολωνία το 2011.
Το 2006 εξέδωσε πέντε προσωπικά του ποιήματα στην «Ανθολογία
πεζού και ποιητικού λόγου» από τις εκδόσεις μαλλιάρη.
Στην παρούσα φάση ασκεί το επάγγελμα του πολιτικού μηχανικού
ως ελεύθερος επαγγελματίας, είναι δάσκαλος φωνητικής και
συμμετέχει στο Alexander the Great Rock opera του Κ.Θ.Β.Ε.
Κοινώς: Μάθε τέχνη κι άστηνε κι άμα πεινάσεις πιάστηνε. 

 

 

 

 

Μιχάλης Τρανουδάκης 

 

 

 

από υποκλαπείσα τηλεφωνική συνομιλία …και καλά φίλων του….
«…έλα βρε Γιώργο τι κάνεις παιδί μου και δεν απαντάς στο τηλέφωνο;
πάλι περί άλλα τυρβάζεις μου φαίνεται ξέρεις τι εννοώ και χέστηκα
αν σε διακόπτω είναι επείγον και άστα αυτά τάμαθες φαντάζομαι πάλι
θα τον έχουνε τον Τρανουδάκη στον ClipArt Radio να τόνε τρώμε
στη μάπα κάθε βδομάδα άσε που σου λέω δεν ξέρω τι ζόρι τραβάνε
με δαύτονε αλλά θέλω να μάθω τι έχει πια;  το κοκκαλάκι της νυχτερίδας

ο θέ μου συχώρα με και μπαστακώθηκε στον καλύτερο σταθμό του γουέμπ

που για να μπει άνθρωπος θέλει τέσσερα διδακτορικά και σαραντατέσσερα

ευχέλαια έλα βρε Γιώργο κι εσύ που είναι ευαίσθητος και κάνει ατμόσφαιρα

ξέρεις τι ατμόσφαιρα κάνω εγώ άμα πιάσω να εξομολογούμαι urbi et orbi

τα ανά τους αιώνες αισθηματικά μου; μη με συγχύζεις σε παρακαλώ που έχει

κάνει την «Ποδηλάτισσα» με τη Μάνου σε στίχους του Ελύτη χαρά στο πράμα

έχεις πληροφορηθεί τι ποδήλατο έχω κάνει εγώ στην πολυκύμαντη ζωή μου

με εννοείς φαντάζομαι έ λοιπόν σιγά του έκανε κι ο Χατζιδάκις παραγωγή

τη «Μυθολογία του Σαββάτου» σε στίχους Χρονά με τη Δημητριάδη

και το Λέκκα να σου πω εγώ τις δικές μου μυθολογίες ολόκληρη η βδομάδα

δεν τις χωράει Γιώργο μη μου απαριθμείς τι έχει κάνει μουσικές για θεατρικά

άλλους δίσκους εκπομπές συνεργασίες και συναυλίες μμμμ Θεοδωράκης

τώρα δέσαμε το ξέρεις πως μου ανεβάζεις την πίεση που δεν την έχω και μικρή

χαχαχα κόφ’ την πλάκα κι άμα πάθω τίποτα βρε κακούργε θα μ’ έχεις βάρος σου

είπα χαχαχα μη με συγχύζεις τέρας με τα υπονοούμενα και μη μου λες για σπουδές

σε ωδεία και διπλώματα θα σου φέρω τη συσκευή στο κεφάλι κι εμείς δηλαδή

που είμαστε του μικρού Πολυτεχνείου Γιώργο μην παίζεις με τις λέξεις χαχαχα

με κάνεις και γελάω ενώ δεν θα έπρεπε έχω πίεση παιδί μου πί-ε-ση το έχεις

συνειδητοποιήσει αυτό βρε έγκλημα; και τι μου το λες ότι ασχολείται με την

εκπαίδευση κι η διπλανή μου η κυρία που έχει πάρκινσον ασχολήθηκε

και ούτε το εφάπαξ δεν θα πάρει ας γελάσω για προσόν μου το είπες;

Γιώργο στο έχω πει θα επιλέγεις τι θα μου λες έχεις να κάνεις με εύθραυστο

άνθρωπο τι είν’ αυτά τώρα μια χαρά κι ερωτεύσιμος α θα στο κλείσω και θα

κάνουμε πάλι καμιά βδομάδα να μιλήσουμε και αμαρτίαν ουκ έχω εσύ

το επεδίωξες βρε ηδονοθήρα πού είναι τα καλά μου τα χάπια;…»

  

 

   

 

 Σοφοκλής Μαργαρίτης

 

 

 

Μόνιμος κάτοικος Καβάλας, παρολίγον γιατρός και
τα τελευταία χρόνια ελεύθερος επαγγελματίας, blogger και με δύο ραδιοφωνικές εκπομπές.
Έξι χρόνια μετράω πια στο internet. Η αρχή έγινε στο τέλος του 2007
γράφοντας κριτικές για κινηματογραφικά soundtracks στο cinemascope.gr.
Τις πρώτες μέρες του 2008 έφτιαξα το πρώτο μου blog, το Leviathan. Στη πορεία τα blogs έγιναν 5.
Σε ένα από αυτά, στο Through Hell, έγραφα δικές μου ιστορίες μυθοπλασίας.
Τους τελευταίους μήνες μία δυσάρεστη οικογενειακή ανατροπή είχε ως αποτέλεσμα τα blogs να “παγώσουν”.
Από τον Οκτώβριο του 2012 κάνω μια δίωρη εβδομαδιαία εκπομπή στο web radio clipartradio.gr.
Η εκπομπή έχει τον τίτλο From Heaven To Hell και είναι γεμάτη από original
scores κινηματογραφικών soundtracks και symphonic power metal τραγούδια.
Από τον Απρίλη του 2013 κάνω την αγγλική εκδοχή της εκπομπής σε ένα ολλανδικό
web metal ραδιόφωνο, το radio-diabolus.nl, δύο φορές το μήνα.
Από την αρχή του 2013 γράφω για τον κινηματογράφο στο ηλεκτρονικό π
εριοδικό Λόγων Παίγνια και στη στήλη μου “Φιλμογραφίες”.
Με δύο λόγια… so much to live for, so much to die for…

 

 

 

 

Κώστας Κούλης

 

 

 

Ο Κώστας γεννήθηκε το 27 π.Χ. στο Σηκωβάρα Σηκωχτύπα της Κουινσραϊχίας
(ή Κουινσραϊχιάς – προφέρεται κι έτσι, κατάτι πιο λαϊκά). Σε ηλικία δεκαοχτώ
μηνών του ζητήθηκε να λύσει το γρίφο των υποατομικών σωματιδίων, κάτι που
δεν έγινε ποτέ μια και σε τέτοια ηλικία ένας άνθρωπος ούτε «μπαμπά» δεν μπορεί
να αρθρώσει, πόσο μάλλον… Σε ηλικία δεκαοκτώ ετών διακτινίστηκε (δεν γνωρίζουμε
πως – ψέμα) στο 1988 και από τότε ταλαιπωρεί θνητούς και αθανάτους με τις πάρλες
του και την εμμονή του για την παρασκευή ελιξιρίου που θα μετατρέπει τους πολιτικούς
σε γουρούνια και τους δημοσιογράφους σε πολύσπορες μπαγκέτες.
Δεινός αθλητής (δεν έχει χάσει μεγάλη διοργάνωση στην τηλεόραση, εκτός από αυτές
που προηγήθηκαν του διακτινισμού), οπαδός της θεωρίας «Μην αναβάλεις ποτέ για αύριο
αυτό που μπορείς να κάνεις σε έξι-εφτά βδομάδες», υπέρμαχος της ανεξαρτητοποίησης
του οροπεδίου του Γκίνανη (ευρίσκεται κοντά στον όρμο του Πυριακωνίου – σιγά μην
σας πούμε που είναι κιόλας) και φίλος των απανταχού θιασωτών των πανέμορφων
κοριτσιών χωρίς καμία μα καμία δεξιότητα, ο Κώστας είναι διευθύνων σύμβουλος
της κρατικής τηλεόρασης του Γκουάμ και υπεύθυνος δημοσίων σχέσεων του
πρωθυπουργού της Γουινέα Μπισάου (αμφότερες αποστολές παρελαύνουν σχετικά
κοντά στους Ολυμπιακούς αγώνες).

 

 

 

        

Αναστάσιος Ευαγγέλου

 

 

 

 

 

Αρχή κάπου στα τέλη των 60’s, … η συνέχεια αρκετά χρόνια μετά μεταξύ 10-12 ετών

και εν μέσω του ντέρμπι της εποχής – «Ροκάδες εναντίων Καρεκλάδων» (καθόλου

αστεία υπόθεση ομολογεί) ανακαλύπτει βίαια τον κόσμο της μουσικής όταν εκβιάζεται

να ομολογήσει την πίστη του «εναλλάξ» και με το χέρι στριμμένο πισθάγκωνα σε δυο

μεγαλύτερα αδέλφια της γειτονιάς του, αντίπαλοι μεταξύ τους και υποστηριχτές των

δυο μουσικών ρευμάτων.
Κάπου εκεί κάνουν την εμφάνισή τους οι Knack και το “My Sharona” ισοπεδώνει το μυαλό του.

Ακολουθούν οι Police, Purple, Zeppelin, Floyd, Queen, Yes, Who, Ramones, Rush,

Van der Graaf Generator, Blondie, Bowie, Can, Soft Machine, Zappa, Camel, Kraftwerk,

Talking Heads, Sound, Joy Division μαζί με πολλά άλλα σημαντικά σχήματα της εποχής

ενώ οι Pistols με τους Clash ξεκαθαρίζουν οριστικά το θέμα μέσα του.
Ο Γιάννης Πετρίδης εκπέμπει σταθερά από την κρατική ραδιοφωνία και μονοπωλεί

την προτίμησή του καθώς γίνεται θέμα καθημερινών συζητήσεων με φίλους, έως τη

στιγμή που Βάϊος, Ζήλος και Δασκαλόπουλος ξεκινούν το δικό τους ενδιαφέρον

μουσικό οδοιπορικό.
Ακολουθούν αρκετά χρόνια μουσικών σπουδών και πραγματικά αξέχαστων live εμπειριών …

 

 

 

 

Θάνος Τριάντα

 

 

 

Στην Αθήνα και στα προάστια, στις γειτονιές και το κέντρο,

ακούω τους ψιθύρους των κτιρίων και των ανθρώπων
και προσπαθώντας να τα συνθέσω αποδιοργανώνομαι περισσότερο.
Γιατί  μεγαλώνοντας σε τέσσερις διαφορετικές και αλλοπρόσαλλες δεκαετίες,

είναι σκληρή και ίσως μάταιη η προσαρμογή σε όλες.
Απ’ τη μια η επιβίωση, απ’ την άλλη τα θέλω και πάντα από πίσω τα όνειρα.
Έτσι διασταυρώθηκε η σπουδή των ανθρώπων με τα οικονομικά,
έτσι περνάει ο χρόνος, αλλάζουν τα επαγγέλματα,
αλλά παραμένουν τα λόγια … και οι ήχοι.
Κάπου θα με πετύχεις να μεταφέρω μιλώντας τις σκέψεις,
τις δικές μου και των άλλων που ξεχώρισα, κάπου θα με πετύχεις
να αναπαράγω τους ήχους των ανθρώπων
που κατάφεραν και πέρασαν μέσα μου.
Και είναι πολλοί και διάφοροι.
Σαν τους χορούς τους.

 

 

 

 

 

 

 

 Ηλία Γιούμης

 

 

 

Υπαρξιστής, ποιητής, dj, μηδενιστής, πλάνητας κλπ.κλπ που
μαστιγώνει αλύπητα στερεότυπες απόψεις και συμβατικές
μουσικές…
Προσδεθείτε!!!Τα μαστίγια κλαγγίζουν!!!

 

 

 

 

Πάνος Τζάφος ή Panos

 

 

 

 

επίσης γνωστός και ως tzapan5
σπούδασε Τουριστικά Επαγγέλματα και performing Arts.
Παράλληλα με την μουσική ασχολήθηκε και με την διδασκαλία της Αγγλικής γλώσσας
ως εισηγητής εκπαιδευτικών σεμιναρίων στον ιδιωτικό τομέα.
Συνεργάστηκε με τον Μιχάλη Δέλτα στα άλμπουμς του:
“Halcyon Days” (τίτλοι tracks “Halcyon Days” & “The Way You Touch My Soul”
στίχοι, φωνητικά και μουσική σύνθεση) 2001 Distance records
“Vulnerable” (στίχοι, φωνητικά και μουσική σύνθεση) 2002 Distance records.
Το άλμπουμ αυτό περιέχει και το track “Ι’m Not Κeen” συνεργασία των Μιχάλη Δέλτα
και Πάνου Τζάφου με την Billie Ray Martin.
Το 2003 o Πάνος Τζάφος συνεργάστηκε με τον Antony P. στο project του
SUPERMARKET και τίτλο άλμπουμ “Plasticine” (στίχοι , φωνητικά, μουσική σύνθεση) E-Terra Music.
Τραγούδια από ακυκλοφόρητο υλικό μπορείτε να ακούσετε στις σελίδες του
Πάνου Τζάφου στο Myspace και Soundcloud όπου εμφανίζεται ως tzapan5. 

 

 

 

 

 

 

 

 Νίκος Πριόβολος

 

 

 

 

 

 

 

Σε μια πραγματικότητα ατέρμονο βρό(γ)χο – παρθένο τοπίο
ματαιωμένων ονείρων- άλλοτε παριστάνει πως διδάσκει φυσική
κι άλλοτε προσποιείται πως μουντζουρώνει λέξεις και στίχους
σε ξεχασμένα χαρτιά. Είχε δίκιο μάλλον ο Π. Μπουκάλας που
έγραφε: «Είμαστε τα ταξίδια που αρνηθήκαμε.»
Μόνιμος επισκέπτης νομάδας του κέντρου της Αθήνας
δε διακινδυνεύει να πάει πολύ μακριά [αντιστρέφοντας τον Έλιοτ]
για να μη μάθει πόσο μακριά μπορεί κανείς να πάει. Γι’ αυτόν
οι στίχοι του Καββαδία τον ταξιδεύουν [Νiels γαρ πάνω σε μια
αγριόχηνα]: «Θὰ μείνω πάντα ἰδανικὸς κι ἀνάξιος ἐραστὴς
τῶν μακρυσμένων ταξιδιῶν καὶ τῶν γαλάζιων πόντων…»

 

 

 

 

 Θέκλα Τσελεπή

 

 

 

Γεννήθηκα στή Αθήνα,24/7/1960 Απεφοίτησα από το Λύκειον Τυχοπούλου.
Τελείωσα την Σχολή Κινηματογράφου Λεωνίδα Σταυράκου & την Σχολή Θεάτρου
& Κιν/φου της Ευγενίας Χατζίκου. Εργάζομαι στην ραδιοφωνία από τό 1979.
Αρχικά στήν ΕΡΤ (4ο & 2ο πρ/μα) για 6χρόνια,με δική μου εκπομπή ως
μουσική παραγωγός. Κατόπιν: ΚΑΝΑΛΙ 15 (επί Ρούσσου Κούνδουρου)
Flash 961 902 Αριστερά στά fm ΗΧΩ FM ROCK FM για περισσότερο
από μία δεκκαετία Τα τελευταία 6χρόνια είμαι στο κοκκινο105.5
Από το 1980-1995 εργάστηκα ως d.j. σε club της Αθήνας ( NO NAME,
ΑΕΡΟΔΡΟΜΙΟ, CAMEL, κ.α.) & στην Μύκονο.Πάρο.Σαντορίνη.
Τήν δεκαετία ’80 συμμετείχα στην μπάντα τού Δ.Πουλικάκου
«ΑΔΕΣΠΟΤΑ ΣΚΥΛΙΑ»-φωνητικά,κρουστά. Συμμετείχα σε ταινίες
μεγάλου μήκους,μικρού μήκους & τηλεοππτικές παραγωγές.
Επίσης δραστηριοποιούμαι στην διοργάνωση συναυλιών

 

 

 

 

 

 

 

 

 Μαρία Μυλωνάκη

 

 

 

 

 

Δεν έχω ζήσει πουθενά αλλού
παρά με το φως ενός και μόνο αστεριού
που φωτίζει τις λέξεις και τις μουσικές,
μέσα στα μάταια πλήθη.
Δεν γεννήθηκα
ήμουν κομμάτι που έφυγε
από μιά έκρηξη.
Ο κόσμος δεν είμαι εγώ.
Ζω ανάμεσα σ” αυτόν και στο τίποτα
σκαρώνοντας παιχνίδια.

 

  

 

 Μαίρη Ζαρακοβίτη

 

 

 

 

 

 

Γεννημένη στην καλύτερη δεκαετία της μουσικής δεν ήταν δυνατόν
να μην επηρεαστεί. Τον Dio τον φωνάζει «παππού» άλλωστε αυτός
δεν μεγαλώσει γενιές και γενιές μεταλλάδων; Είναι αθλητικός τύπος,
συμπαραστέκεται στον Bruce όταν κάνει γυμναστική επί σκηνής καπνίζοντας.
Σταμάτησε την περμανάντ χρόνια τώρα, ο Coverdale… ακόμα δεν ψήνεται…
Τα παίρνει εύκολα στο κρανίο αλλά οι Manowar έχουν βρει τον τρόπο να την ηρεμούν.
Αγαπάει τις ελληνικές μπάντες και προσπαθεί να βλέπει όσα περισσότερα live μπορεί.
Εκεί πιστεύει ότι βρίσκεται όλη η ουσία της μουσικής. Διαβάζει από βαμπίρια
μέχρι Πλάτωνα. Αρθρογραφεί στο noizy.gr για θέατρο, μουσική, βιβλία.
Αν δεν έμενε Αθήνα θα την ψάχνατε στα κάστρα της Σκωτίας.

 

 

 

 

 Ανδρέας Τσιλίρας

 

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε στην Πάτρα το 1974. Είναι χημικός μηχανικός, με μεταπτυχιακά διπλώματα
στις Περιβαλλοντικές Επιστήμες και στη Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων,
χωρίς όμως να… καταφέρει να κάνει κάτι απ” όλ” αυτά επάγγελμα.
Από το 1992 στο χώρο των εκδόσεων, της επικοινωνίας και της εκπαίδευσης
ενηλίκων και από το 1998 υπεύθυνος των εκδόσεων ΤΟ ΔΟΝΤΙ (todonti.wordpress.com),
μέσω των οποίων εξέδιδε για οκτώ χρόνια το ομώνυμο πολιτιστικό περιοδικό.
Από το 2011 είναι διευθυντής στη δωρεάν εβδομαδιαία εφημερίδα «Τέταρτο» (www.tetartopress.gr).
Έχει γράψει δύο βιβλία: τη μελέτη «Οι Δημοτικές Επιχειρήσεις Πολιτιστικής
Ανάπτυξης στο νέο τοπίο» και τον οδηγό «50 λόγοι για να αγαπήσετε την Πάτρα»
(μαζί με τον Ξ. Παπαευθυμίου).

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Δανάη Παπουτσή

 

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε και μεγαλώνει στην Αθήνα, είναι ηθοποιός,
το μυθιστόρημα της «Σε αργή κίνηση» κυκλοφορεί απο τις Εκδόσεις Κέδρος

 

 

 

 

 

 

 

 

Μιχάλης Πανάδης

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη. Αριστούχος απόφοιτος της Δραματικής Σχολής του Εθνικού Θεάτρου.
Μέλος της ομάδας Δρόμος με Δέντρα της Μ. Φριντζήλα και της Grasshopper Youth της Σ. Βγενοπούλου.
Παίζει πιάνο και ακορντεόν. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.

 

 

 

 

 

 

 

 

Ειρήνη Βακαλοπούλου

 

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε στη Θεσσαλονίκη το 1982. Σπούδασε Διεθνείς Σχέσεις με μεταπτυχιακές σπουδές
στη Διαφήμιση. Εργάστηκε σε δημιουργικά γραφεία της Αθήνας σαν διαφημίστρια,
παρακολουθώντας ταυτόχρονα μαθήματα κινηματογράφου στη Σχολή Σταυράκου.
Έχει διδάξει στο Αριστοτέλειο Πανεπιστήμιο Θεσσαλονίκης το μάθημα της Καινοτομίας
και Επιχειρηματικότητας στην Εκπαίδευση. Το Aime’ Degare’(νουβέλα)
είναι το πρώτο της βιβλίο (εκδόσεις Ο Κήπος με τις λέξεις, 2012),
ενώ ακολουθεί το Existential Angst (εκδόσεις Βακχικόν, 2013)
και η πρώτη ποιητική συλλογή της «Ανηλικίωση» από τις εκδόσεις Γαβριηλίδης 2014.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Θάνος Γώγος

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιώργος Σαράτσης

 

 

 

 

 

 

 

 

George Le Nonce

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε τὸ 1967 στὴν Ἀθήνα, ὅπου ζεῖ μαζὶ μὲ τὸν ἀγαπημένο του καὶ τρεῖς γάτους.
Σπούδασε φιλοσοφία, ἀγγλικὴ λογοτεχνία καὶ γλωσσολογία. Λογοτεχνικά του κείμενα
δημοσιεύει κυρίως στὴν ἰστοσελίδα του (http://georgelenonce.com).

Τὸ 2013, τὸν χτύπησε αἰφνίδια ἐξωστρέφεια: ἀνέβασε δύο παραστάσεις
καὶ ἐξέδωσε ἕνα ποιητικὸ βιβλίο (Ὁ Ἐμονίδης στὶς ἐκδόσεις Μικρὴ Ἄρκτος).
Διηγήματα καὶ ποιήματά του ἔχουν ἐπίσης δημοσιευθεῖ στὶς Στάχτες,
στὴν Ποιητική, στὰ Ποιητικά, στὴ Bibliothèque, στὴ Θράκα, στὸ Ποιεῖν,
στὴν Athens Review of Books καὶ στὸ Unfollow,
τοῦ ὁποίου εἶναι τακτικὸς συνεργάτης.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Valentina Xiberia

 

 

 

 

 

Fashion Designer και Dj στη «σκοτεινή» σκηνή της Αθήνας
με ακούσματα από τα 80ς ως και σήμερα και από αιθέρια
ως ηλεκτρονικά (darkwave, gothic, minimal)

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Sadie Bordeaux

 

 

 

 

 

Mισή Γερμανίδα, παίζει μουσική εδώ και 4 χρόνια, είναι ο τρόπος
έκφρασης της και η μεγαλύτερη αδυναμία της! Είναι ψυχολόγος
και συνδυάζει και τα δύο μαζί.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Γιάννης Ζελιαναίος

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε τον Γενάρη του άσωτου έτους 1978. Υπήρξε αρθρογράφος
σε πολλά μουσικά sites, αποκλειστικός φωτογράφος του συγκροτήματος
«Διάφανα Κρίνα» για πολλά χρόνια, έγινε δισκοθέτης, φανζινάς και πολλά
άλλα επαγγέλματα που ευτυχώς έκανε για να βιοποριστεί. Ποιήματα
και κείμενά του έχουν χρησιμοποιηθεί για θεατρικές παραστάσεις,
opening acts και performances. Ζει κι εργάζεται ως δισκοθέτης
στην Λευκωσία ενώ είναι εκδότης του Κυπριακού περιοδικού
τέχνης «Straw Dogs magazine».
Έχει κυκλοφορήσει τρεις ποιητικές συλλογές.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Βασίλης Λαλιώτης

 

 

 

 

 

Γεννήθηκε το 1959 στην Αμαλιάδα. Σπούδασε πολιτικές επιστήμες
στην Αθήνα και ισπανικά στη Σαλαμάνκα. Έργα του:
«Η μαθητεία της πλοκής» (1985), «Το τραγούδι της επιστροφής» (1989),
«Η ζωοφόρος» (1994), «Το ένδοξο πένθος» (1997),
«Πρόσωπο και είδωλο του Γ. Θέμελη» (1999), «Η μνηστή της Κορίνθου» (2008),
«Poste Restante» (2011), «Μάσενκα» (2012, Ενδυμίων)
Έχει μεταφράσει έργα των Φ. Γκ. Λόρκα («Ποιητής στη Νέα Υόρκη»,
«Ταξίδι στη Σελήνη», «Ντιβάν ντελ Ταμαρίτ»), Πάμπλο Νερούδα («Είκοσι ερωτικά
ποιήματα κι ένα τραγούδι απελπισμένο», «Farewell»), Ραμόν Γκόμεθ ντε λα Σέρνα
(«Γκρεγκερίας»), Μιγκέλ Ερνάντεθ («Μαύρα μάτια, μαύρα»),
Αντόνιο Πόρτσια («Φωνές»), κ.ά.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Καστελάνος Αντωνίου

 

 

 

 

 

Τενόρος στην Όπερα του Πεκίνου, με εκπληκτική ομοιότητα
με τον Πρίσλευ, διάσημα περσόνα στην Άπω Ανατολή
με πάρα πολλές εμφανίσεις σε εορταστικά σώου
σε καμπαρέ του Λας Βέγκας σαν μετεμψύχωση του Έλβις.

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

Μοναχός Αβάδιστος

 

 

 

 

 

Από της ηλικίας των 17 ετών επεδόθη μετά ζήλου εις την μελέτη
των Ιερών γραφών και την εφαρμογή των θείων εντολών.
Σκοπός της ζωής του η αγάπη, η ομορφιά και η ποίηση του Θεού.
Τα καλοκαίρια διοργάνωνει εκδρομές, τα Σαββατοκύριακα
εις πολλά μέρη της Ελλάδος, με επισκέψεις σε Ιερές Μονές
και ιστορικές περιοχές.