Ανυπακοη οταν δεν εχεις αλλη επιλογη
«Δεν αποτελεί καθήκον κανενός, όπως είναι φυσικό, να αφιερωθεί στην εξάλειψη κακών, ακόµη και των πιο µεγάλων, ίσως να έχει το ίδιο καλά δεσµευθεί µε κάποια άλλα ενδιαφέροντα, µα έχει τουλάχιστον καθήκον να νίψει τας χείρας του από το άδικο, και αν πλέον σταµατήσει να το έχει στο µυαλό του, να µην του παρέχει την υποστήριξη του. Εάν προσηλωθώ σε άλλες επιδιώξεις και προσανατολισµούς, πρέπει πρώτα να βεβαιωθώ τουλάχιστον ότι δεν τους υπηρετώ καθήµενος πάνω στους ώµους κάποιου άλλου. Τότε, θα πρέπει κατ’ αρχάς να κατέβω από τους ώµους του ανθρώπου εκείνου για να αφήσω και αυτόν να ακολουθήσει τα δικά του σχέδια. Κοιτάξτε µία κατάφωρη ασυνέπεια που γίνεται ανεκτή. Έχω ακούσει συµπολίτες µου να λένε «Θα έπρεπε να τους άφηνα να µε διατάξουν να καταστείλω µία εξέγερση ή να βαδίσω κατά του Μεξικού, για να δούµε αν θα το έκανα.» και την ίδια στιγµή ο ίδιος από αυτούς τους απλούς ανθρώπους έχει άµεσα, την υπακοή που τηρεί στην κυβέρνηση και έµµεσα, τουλάχιστον µε τα χρήµατά του, προσφέρει υποκατάστατα. Ο στρατιώτης που αρνείται να υπηρετήσει σε έναν άδικο πόλεµο επικροτείται από αυτούς που δεν αρνούνται να στηρίξουν την άδικη κυβέρνηση που κάνει τον πόλεµο, από αυτούς, των οποίων την πράξη και το κύρος εκείνος περιφρονεί και δεν λαµβάνει υπόψη. Σαν το Κράτος να ήθελε να εξιλεωθεί σε τέτοιο βαθµό βάζοντας κάποιον να το χτυπά µε το φραγγέλιο ενόσω αδικοπραγεί, µα όχι σε βαθµό που να σταµατήσει να ανοσιουργεί έστω και για µία στιγµή. Εποµένως, στο όνοµα της Τάξης και της Πολιτικής Εξουσίας, είµαστε όλοι προορισµένοι να τιµούµε και να υποστηρίζουµε την αθλιότητά µας. Ύστερα από την πρώτη έκρηξη ανοµίας έρχεται η αδιαφορία γι’ αυτήν και από ανήθικη γίνεται, καθώς ήταν, αήθης και όχι εντελώς περιττή για τη ζωή που έχουµε υφάνει».
«Υπάρχουν χιλιάδες που είναι στη γνώµη αντίθετοι στη δουλεία και στον πόλεµο, που όµως στην πράξη δεν κάνουν τίποτε για να τα σταµατήσουν και οι οποίοι, θεωρώντας τον εαυτό τους παιδιά του Ουάσιγκτον και του Φραγκλίνου, κάθονται µε τα χέρια στις τσέπες και διατείνονται ότι δεν ξέρουν τι να κάνουν και τίποτε δεν κάνουν, που ακόµη αναγάγουν το ζήτηµα της ελευθερίας σε ζήτηµα ελεύθερου εµπορίου και διαβάζουν ήσυχα τις διακυµάνσεις των τιµών µαζί µε τις τελευταίες ειδήσεις από το Μεξικό, ίσως πριν αποκοιµηθούν, επάνω και στα δύο, µετά το δείπνο. Ποια είναι η διακύµανση της τιµής ενός έντιµου ανθρώπου και ενός πατριώτη σήµερα; Διστάζουν και λυπούνται και κάποτε αιτούνται, µα τίποτε δεν κάνουν µε ζήλο και αποτελεσµατικότητα. Θα περιµένουν καλοπροαίρετα, άλλους να θεραπεύσουν το κακό, και ίσως να µην χρειαστεί να στεναχωριούνται πλέον. Εν τέλει, δίνουν µονάχα µία φθηνή ψήφο, µία ανεπαρκή έγκριση και ένα αδύναµο κατευόδιο στο δίκαιο, για εκεί που πηγαίνει µε τη συνδροµή τους. Υπάρχουν εννιακόσιοι ενενήντα εννέα προστάτες της αρετής για κάθε ενάρετο άνδρα. Μα είναι πιο εύκολο να έρθεις σε επικοινωνία µε τον πραγµατικό ιδιοκτήτη ενός πράγµατος απ’ ότι µε τον προσωρινό του φύλακα».
«Εάν ο γείτονάς σας σάς αφαιρέσει µε απάτη ένα δολάριο… θα κινηθείτε αµέσως αποτελεσµατικά για να σας αποδοθεί το ποσό στο ακέραιο και θα εξετάσετε πώς δεν θα πέσετε θύµα απάτης στο µέλλον».
«Σε ένα καθεστώς που φυλακίζει αδίκως, η θέση του δίκαιου ανθρώπου είναι επίσης στη φυλακή. Η κατάλληλη θέση, η µόνη θέση που η Μασαχουσέτη έχει προβλέψει για τα πιο ελεύθερα και λιγότερο αποθαρρυντικά πνεύµατά της είναι στις φυλακές της, να τα πετάει και να τα κλειδώνει έξω από τον πολιτειακό της βίο, µε δική της απόφαση, όπως και τα ίδια, άλλωστε, έχουν βγει ήδη απ’ έξω, λόγω των αρχών τους. Είναι εκεί που ο φυγάς σκλάβος, ο ελευθερώµενος επί το λόγο της τιµής του Μεξικανός και ο Ινδιάνος, που έχει έρθει να παραπονεθεί για το άδικο που µαστίζει τη φυλή του, θα τα συναντήσουν στον διαχωριζόµενο αλλά πιο ελεύθερο και τιµηµένο εκείνο χώρο όπου η Πολιτεία στέλνει εκείνους που δεν είναι µαζί της, αλλά εναντίον της – το µόνο οίκηµα σε ένα δουλικό Κράτος όπου ένας ελεύθερος άνδρας µπορεί να κατοικίσει χωρίς να ατιµαστεί. Όποιος νοµίζει ότι η δύναµή τους θα χαθεί εκεί µέσα και οι φωνές τους δεν θα φτάνουν πια στα αυτιά του Κράτους, ότι θα εξουδετερωθούν από εχθρούς τους εντός των τειχών, δεν γνωρίζει πόσο η αλήθεια είναι ισχυρότερη από το σφάλµα, ούτε πόσο πιο εύγλωττα και αποτελεσµατικά µπορεί να πολεµήσει την αδικία που λίγο µόνο έχει γνωρίσει ο ίδιος. Ψηφίστε ολοκληρωτικά, όχι απλά µε ένα κοµµάτι χαρτί, µα µε όλη σας την ισχύ. Μία µειοψηφία είναι ανίσχυρη όταν συµµορφώνεται µε την πλειοψηφία, τότε δεν είναι ούτε καν µειοψηφία, τουναντίον, είναι ακατανίκητη όταν συσσωρεύεται όλη της η δύναµη. Εάν οι λύσεις είναι είτε να πάνε όλοι οι άνθρωποι στη φυλακή είτε να εγκαταλειφθούν ο πόλεµος και η δουλεία, η Πολιτεία δεν θα έχει κανένα δισταγµό ως προς το τι θα επιλέξει. Εάν χίλιοι εφέτος δεν πλήρωναν το φόρο τους, αυτό δεν θα ήταν ένα βάρβαρο και αιµατηρό µέτρο όπως αν το πλήρωναν και έδιναν στην Πολιτεία τα µέσα να διαπράττει αγριότητες και να χύνει αθώο αίµα. Αυτός είναι τελικά και ο ορισµός της ειρηνικής επανάστασης, εάν µπορεί ποτέ να γίνει».
«Ήρθα στον κόσµο αυτόν όχι για να τον µετατρέψω σε ένα καλό µέρος για να ζήσει κανείς, αλλά για να ζήσω εγώ σ’ αυτόν είτε καλός είτε κακός».
Χένρυ Ντέιβιντ Θορώ
«Πολιτική Ανυπακοή»
(Εκδόσεις Ερατώ – 2009)
